Love! Love until the night collapses

 “Then love knew it was called love.
And when I lifted my eyes to your name,
suddenly your heart showed me my way”
 
....Ζούσα αραγμένος σε λιμάνι ώσπου σ' αγάπησα, και τη μοναξιά μου την τραβέρσωναν τα όνειρα και η σιωπή. Δεσμώτης ήμουν ανάμεσα σε θάλασσα και θλίψη. Βουβός, αλλοπαρμένος, ανάμεσα σε ασάλευτους βαρκάρηδες του πόρτου..... Εγώ είμ' εκείνος εκεί που γράφει τ' όνομά σου με ψηφία καπνού στ' αστέρια το Νότου.....Τα λόγια μου σε μούσκεψαν θωπεύοντάς σε.....Μια λέξη μόνο αν πεις, ένα χαμόγελο - μου αρκεί για να πανηγυρίσω που είσαι εδώ κοντά μου ακόμα....Κάθομαι εδώ παρατημένος σαν τις γέρικες άγκυρες. Μαραζώνουν οι μόλοι βαρύτερα μόλις έρχεται να δέσει εκεί το βράδυ. Χαραμίζεται η ζωή μου μέσα στην πείνα που με τρώει αδίκως..... 

My secret place...

To do list
~Play with fairies
~Grow angel wings
~Braid the hair of a mermaid
~Ride a unicorn
~Fly to the moon


Άστρο του Ωρίωνα, φεγγάρι του Τοξότη,
είπαν μια άγνωστη φωτιά σ’ έχει δεσμώτη.
Που δεν τη σβήνουν χίλια κολασμένα μπάρκα,
μα στης γοργόνας το φτερό η αιώνια τσάρκα.

Μια σούπα ο κόσμος και ο νους τρύπιο κουτάλι,
κι εσύ στης θάλασσας για πάντα την αγκάλη.
Δακρύζεις κήπους με παράξενα λουλούδια,
για μάτια πρόστυχα κεντάς άγια τραγούδια.

Together....

"Μη καρτεράτε να λυγίσουμε μήτε για μια στιγμή, μήδ' όσο στην κακοκαιριά λυγά το κυπαρίσσι. Έχουμε τη ζωή πολύ πάρα πολύ αγαπήσει" Φ. Αγγουλές


“But we are strong, each in our purpose, and we are more strong together.”

aquarelle (Lesvos island)

 
M Calligiannis

Η στεριά με τα σκέλη μου γυμνά στον ήλιο
 και πάλι δύο οι θάλασσες
 και η τρίτη ανάμεσα -λεμονιές κιτριές μανταρινιές-
 και ο άλλος μαΐστρος με τ' απάνω του αψηλό μπογάζι
 αλλοιώνοντας τ' οζόνιο τ' ουρανού......
Ελύτης

 “hark, now hear the sailors cry,
smell the sea, and feel the sky
let your soul & spirit fly, into the mystic...”

Μην πλατσουρίζεις στα ρηχά....

 Αγαπητή φίλη

Το γράμμα σου κακός Ερμής μαντατοφόρος.
Χρεοκοπία σου μου αναγγέλλει.

Να λυπηθώ έχω να σου δώσω. Αν όμως μου ζητάς
δάνειο παρηγορίας δε μου ’χει μείνει λέξη.
Με βρήκανε και μένα πολλών λαθών πτωχεύσεις.

Ήτανε λάθος σου να ανοίξεις σε μια ξένη χώρα
μπουτίκ μ’ αληθινά κοσμήματα –αντίγραφα περίτεχνα
αυθεντικής προγόνου ελληνικότητας.

Ρίχνεις το φταίξιμο στο φο μπιζού.

Δεν πρόκειται για μόδα.
Είναι παλιά προτίμηση το ψεύτικο
Περίτεχνο αντίγραφο αυθεντικής πραγματικότητας.
Τέλεια επεξεργασμένο από τη μεγάλη ζήτηση.
Δεν αλλοιώνεται. Η αφθονία του αμετάβλητη.
Η εύκολη τιμή του το κάνει προσιτό
σε κάθε μικρομεσαία πλάνη.
Και να το χάσεις, πάλι συμφέρει
σου έρχεται φθηνότερα να κλαις για ένα ψέμα.

Αγανακτείς να συνωστίζονται τόσοι θαυμαστές
απ’ έξω μόνο, στη βιτρίνα σου
και μέσα ψυχή να μην μπαίνει.

Έτσι γίνεται. Απ’ έξω μόνο στη βιτρίνα
θορυβούμε οι λάτρεις της αλήθειας.
Ποια ψυχή διαθέτει το μη αναγραφόμενο
κόστος της απόκτησης.

Εξάλλου ας μην κρυβόμαστε.
Κάθε αλήθεια δεν είναι όλη χρυσός
μήτε όλο πολύτιμοι λίθοι.

Δεν σ’ αγαπώ.

Χρυσή αλήθεια είναι αυτό
ή ουράνιο που σου ασπρίζει το αίμα;
Πολύτιμοι λίθοι είναι
ή άγριος λιθοβολισμός;

Ρίξου λοιπόν στα φο μπιζού.

Καλή μας συνέχεια.....